Keely, Tesla, Brown

John Worrel Keely (1837-1898) werd geboren in Philadelphia. Zijn ouders overleden aan de gevolgen van een epidemie. De jongen werd opgevoed door zijn grootouders, hoogbegaafde musici. Van hen nam hij de liefde voor muziek over, zij het dat hij meer geïnteresseerd was in vibraties. In zijn jeugd bouwde hij al een machine die aangedreven werd door vibraties. Deze bestond uit 8 grote zeeschelpen, gemonteerd op een rotor. Deze resoneerden met 9 zelf gestemde schelpen op de ronde, stationaire buitenwand. Volgens de legende draaide het wiel bij activatie rond om zijn as. Keely zette het ding in een doos, en vroeg kijkgeld aan de toeschouwers.

Als jonge man leerde hij het vak van meubelmaker. Hij was intelligent, en een goede redenaar. Hij investeerde zijn inkomen in onderzoek naar de toepassing van vibraties. In 1866 ontdekte naar eigen zeggen een onbekende kracht. In die tijd was de gangbare wetenschappelijke opvatting dat het universum gevuld is met wat men ‘ether’ noemde.

Terwijl Keely water aan allerhande vibraties blootstelde, ontplofte zijn proefopstelling. Zes jaar later wist hij deze kracht gecontroleerd toe te passen. 42.600 vibraties per seconde deden het water onmiddellijk verdampen, en terugkeren naar zijn energetische staat. Hij noemde deze kracht ‘etherische kracht’. Hij wist een dozijn ingenieurs te interesseren, en startte in 1872 in New York de ‘Keely Motorcompany’. Hij wist een beginkapitaal van 10.000 dollar bij elkaar te sprokkelen, en begon onmiddellijk met de bouw van een motor. In 1874 toonde hij de motor, die aangedreven werd met een viool en een stemvork, aan het publiek. Zijn claim was dat hij door ‘sympathetische resonantie’ de moleculen van een atoom kon hergroeperen, waarbij een grote hoeveelheid energie vrij kwam. Een toeschouwer beschreef hoe uit een liter water enorme krachten vrijgemaakt werden. Een meter gaf een enorme druk aan. Dikke touwen werden doormidden getrokken, ijzeren staven verbogen en kogels door centimeters dikke planken geschoten. Niemand kon de herkomst van deze kracht verklaren.

De New York times schreef dat hier bedrog in het spel moest zijn. De krachten zouden zijn opgewekt met perslucht of met elektriciteit. Het werd zelfs mogelijk geacht dat er tovenarij in het spel was, en dat Keely lid was van de Theosofische gemeenschap in New York.

Keer op keer slaagde Keely erin investeerders te vinden voor zijn motorcompany. Van tijd tot tijd gaf hij shows, waarin hij ongelooflijke effecten teweeg bracht. Decennia lang hield hij investeerders op deze manier aan het lijntje. Tot zijn sympathisanten behoorden ook diverse professoren die zijn demonstraties geloofwaardig achtten.

De Keely motor is er nooit gekomen. Het is onduidelijk of zijn theorie klopte, maar dat hij die niet in de praktijk om wist te zetten, of dat hij een uiterst geraffineerde bedrieger was.

Hij stierf in 1889 door sommigen bemind, door velen gehaat.

Nicolai Tesla (1856-1943) werd geboren in Servië. Hij bezocht de technische universiteit in Graz (Oostenrijk), en de universiteit in Praag. In Graz zag hij een van de eerste dynamo’s. Hij bedacht een manier om de opgewekte elektriciteit als wisselstroom te gebruiken. In Straatsburg vond hij in 1883 de inductiemotor uit. In 1884 voer hij zonder een cent op zak naar New York. Hij vond werk bij Thomas Edison. Edison had systemen op gelijkstroom uitgevonden. Beide uitvinders raakten uiteindelijk in een bittere strijd verwikkeld om investeringen. Tesla won deze strijd, zodat wij nu wisselstroom gebruiken. In 1891 vond hij de Tesla-spoel uit, die de basis vormt voor alle radio’s en TV’s. In 1895 ontdekte hij de Röntgenstraling. In 1898 toonde hij het New Yorkse publiek de eerste afstandsbestuurbare boot. In 1900 ontdekte hij het bestaan van stationaire aardse golven, waarmee hij bewees dat de aarde als conductor gebruikt kon worden. Hij maakte enorme kunstmatige bliksems van 41 meter lengte, en vertoonde trucs met gloeilampen. Hij liet bijvoorbeeld wisselstroom door zijn lichaam lopen, waarmee hij een peer die hij in zijn hand hield kon laten branden. Dat zelfde jaar begon hij in New York met de bouw van een zendmast, die elektriciteit door de lucht naar ontvangers in huizen moest zenden. Ook wilde hij beelden versturen en berichten. Toen er paniek uitbrak op de beurs, trok zijn investeerder, J.P.Morgan zich terug. Het project werd nooit afgemaakt.

Vanaf die tijd kon hij geen investeerders meer vinden, en bleven alle nieuwe uitvindingen steken in zijn opschrijfboekje.

In 1915 ging de Nobelprijs aan zijn neus voorbij naar Edison.

Door zijn nogal excentrieke gedrag en wilde voorspellingen en uitvindingen, wist niemand of ze hem werkelijk serieus moesten nemen. Hij voorspelde bijvoorbeeld communicatie met andere planeten, wilde een machine bouwen die gedachten kon fotograferen, en claimde een ‘doodsstraal te hebben uitgevonden die 10.000 vliegtuigen op een afstand van 400 Km kon vernietigen. Hij stierf arm, maar geëerd.

T.T. Brown (1905-1983) werd geboren in Amerika. Als kind bouwde hij al werkplaatsen in de achtertuin. Op zijn 10^e had hij al een radio-ontvanger gebouwd, en ontving daarmee signalen van over de Atlantische oceaan. Tegen de tijd dat hij 16 was had hij zijn eigen radiozender.

Op de universiteit stond hij te boek als een nogal recalcitrante student. In 1922 studeerde hij aan het ‘technisch instituut California (Caltech). Hij was zo bezig met zijn eigen uitvindingen dat hij voor de examens privé-les nodig had. In zijn eigen laboratorium sleutelde hij een Röntgen spectrometer in mekaar, waarmee astronomische metingen gedaan konden worden. In deze tijd ontwikkelde hij ook zijn eerste ideeën over ‘elektro-graviteit’. Hij geloofde dat de zwaartekracht niets meer was dan een vorm van straling.

Later studeerde hij aan de universiteit van Ohio. Hij bouwde een condensator, die bij 100 Kv. 1% van zijn gewicht verloor. Dit succes zette hem aan het denken over een anti-zwaartekracht vliegtuig. Hij was waarschijnlijk de eerste om te bedenken dat de ideale vorm hiervoor een ronde schotel zou zijn.

In 1930 ging hij bij de Amerikaanse marine werken. Daar deed hij laboratoriumonderzoek naar akoestische en magnetische methoden om zeemijnen op te ruimen. De patenten die hij hiervoor kreeg werden onmiddellijk geheim verklaard. In 1940 probeerde hij de magnetische velden van schepen uit te schakelen. De Duitsers hadden namelijk mijnen die reageerden op deze magneetvelden. In 1943 deed hij een experiment met de USS Eldridge, die hij onzichtbaar voor radar probeerde te maken door het magnetisch veld te veranderen.

Aan het eind van de oorlog ging Brown in Pearl Harbour op Hawaï werken. Hij werkte aan antigraviteit machines (vliegende schotels) Wat hij van 1945 tot 1952 heeft gedaan is onbekend. Daarna werkte hij in Los Angeles, waar hij de ‘TT Brown Foundation’ oprichtte. Enkele jaren later verklaarde een hoge militair dat antigraviteit binnen handbereik lag. Daarna werd antigraviteit plotseling doodgezwegen.

Vanaf 1955 werkte Brown voor diverse ruimtevaartbedrijven. Midden jaren ’60 ging hij met pensioen. Bij wijze van hobby onderzocht hij nog hoe elektriciteit uit natuursteen afgetapt kon worden. In 1983 overleed hij onbemind.

Dit was vooral het gevolg van een boek dat Berlitz en Moore geschreven hadden: ‘The Philadelphia Experiment’. Deze twee schrijvers over mysterieuze occulte zaken hadden het verhaal over de USS Eldridge gehoord, en maakten ervan dat het schip naar een andere dimensie geprojecteerd was. Later zou het in een andere haven weer gematerialiseerd zijn, waarbij sommige bemanningsleden in het ijzer van het schip terecht waren gekomen. Sindsdien kleeft dit fantastische verhaal aan de naam TT Brown, die daarmee zelf ook een fantast werd.

Volgens Nick Cook (‘The Hunt for Zeropoint’) is dit met opzet gedaan om zijn werk met anti-graviteit ongeloofwaardig te maken.